Τις τραγικές ελλείψεις στο Κέντρο Υγείας Αγνάντων πλήρωσε με τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος. Μόλις τριάντα ετών, είχε έρθει από την Αθήνα για να περάσει λίγες μέρες στο χωριό του. Ένα αλλεργικό άσθμα τον υποχρέωσε να αναζητήσει γιατρό. Μεταφέρθηκε στο Κέντρο Υγείας, όμως κρίθηκε ότι πρέπει να νοσηλευτεί στο Νοσοκομείο. Στο Κέντρο Υγείας ασθενοφόρο δεν υπήρχε........
και ο χρόνος που χρειάστηκε για να φτάσει από το Νοσοκομείο της Άρτας ήταν τελικά μοιραίος. Ο τριαντάχρονος δεν άντεξε και στη διαδρομή κατέληξε.
Δεν θα μπορούσε να συμβεί τίποτα πιο τραγικό για να αναδείξει τα τεράστια προβλήματα στο χώρο της υγείας και κυρίως την υποστελέχωση και την υπολειτουργία των Κέντρων Υγείας, τα οποία δημιουργήθηκαν για να προσφέρουν υπηρεσίες σε ορεινές και απομακρυσμένες περιοχές. Τα τραγικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στον Καταράκτη Τζουμέρκων περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια ο κ. Νικόλαος Τζουμάκας, τ. μέλος Τοπικού Συμβουλίου.
Αναλυτικά αναφέρει:
Έως πότε άραγε θα κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας απέναντι σε τραγικά γεγονότα, σε βασικές ελλείψεις που κοστίζουν ακόμη και ανθρώπινες ζωές.
Έως πότε θα αρκούμαστε σε ένα «κρίμα» και θα πηγαίνουμε παρακάτω με καθαρή τη συνείδηση μας, όντας πεπεισμένοι ότι εμείς δεν φέρουμε καμία ευθύνη, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, ότι για όλα τα δεινά που συμβαίνουν γύρω μας και γινόμαστε μάρτυρες, φταίνε οι άλλοι και όχι εμείς; Έως πότε θα κοιμόμαστε ήσυχοι ότι όλα μπορούν να συμβούν στους άλλους και όχι σε εμάς;
Ίσως μέχρι ένα από αυτά τα δεινά να χτυπήσει και τη δική μας πόρτα και τη δική μας ζωή. Τι άλλο θα πρέπει να συμβεί τουλάχιστον για να αγανακτήσουμε, να πούμε φτάνει και να προσπαθήσουμε έστω να αλλάξουμε την δική μας νοοτροπία και να αφυπνίσουμε όσους περισσότερους συνανθρώπους μας μπορούμε;
Τελευταία τραγική περίπτωση που συνέβη στις 22 Μαΐου στον Καταρράκτη του Δήμου Κεντρικών Τζουμέρκων, είναι ο χαμός ενός νέου ανθρώπου μόλις τριάντα ενός χρονών, που άφησε την τελευταία του πνοή στο δρόμο από το Κέντρο Υγείας Αγνάντων προς το Νοσοκομείο της Άρτας.
Ο Κώστας Γ. Τζουμάκας δεν έμενε μόνιμα στο χωριό αλλά στην Αθήνα. Όπως οι περισσότεροι από εμάς που νοσταλγούμε τα χωριά μας το επισκεπτόταν σε κάθε ευκαιρία που έβρισκε. Νέος άνθρωπος, γεμάτος ζωή, ενέργεια και πάνω απ' όλα όνειρα για το μέλλον. Πλήρωσε όμως με την ζωή του την ολιγωρία μερικών ανεύθυνων που καταλαμβάνουν καίριες θέσεις χωρίς αίσθημα ευθύνης.
Το μεσημέρι της Κυριακής έπαθε κρίση αλλεργικού άσθματος. Μεταφέρθηκε από τον Καταρράκτη στο Κ.Υ. Αγνάντων για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Κρίθηκε όμως αναγκαίο να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο της Άρτας. Έτσι χάθηκε πολύτιμος χρόνος, χρόνος που του στοίχισε τη ζωή του, αφού ασθενοφόρο στο Κέντρο Υγείας Αγνάντων δεν υπήρχε και θα έπρεπε να ειδοποιηθεί ασθενοφόρο του Νοσοκομείου Άρτας, να έρθει στην Άγναντα να παραλάβει τον Κώστα και να τον διακομίσει στο Νοσοκομείο της Άρτας. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ περαιτέρω και να επεξηγήσω τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Όσοι είναι από τα Τζουμέρκα ή έστω έχουν επισκεφτεί την περιοχή και έχουν διανύσει την διαδρομή Άγναντα - Άρτα ξέρουν καλά τι σημαίνει. Τραγικές ελλείψεις, μόνιμος γιατρός στο Κ.Υ. Αγνάντων δεν υπάρχει και το τραγικότερο όλων δεν υπήρχε ούτε καν οξυγόνο να του χορηγηθεί που ίσως να του έσωζε και τη ζωή. Απόρροια όλων αυτών ήταν να καταλήξει από καρδιακή προσβολή.
Στη θέση του Κώστα θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από εμάς, αφού απέναντι στην εγκληματική ανευθυνότητα μερικών είμαστε όλοι ίδιοι, χωρίς όνομα, ηλικία, φύλο, καταγωγή ή επάγγελμα.
Αναρωτιέμαι πως ένα Κέντρο Υγείας που πριν λίγα χρόνια εγκαινιάστηκε από τον τότε Υφυπουργό Υγείας και που οφείλει να εξυπηρετεί τόσα χωριά να μην έχει έστω ένα μόνιμο γιατρό παρά μόνο ειδικευόμενους, πως γίνεται να μην είναι συνέχεια στη διάθεση των πολιτών το ασθενοφόρο, πως γίνεται να έχει βασικές ελλείψεις όπως είναι το οξυγόνο; Μήπως πρέπει τελικά με κάποιο τρόπο να αφυπνιστούμε όλοι και να μην επιτρέψουμε να συμβούν ξανά παρόμοια γεγονότα.
Δυστυχώς, ο Καταρράκτης τους τελευταίους πέντε μήνες κρατά μια τραγική πρωτιά στην περιοχή μας από αντίστοιχους θανάτους νέων ανθρώπων. Ας ευχηθούμε όλοι να κλείσει εδώ αυτός ο τραγικός κατάλογος. Ας είναι τελευταίος ο Κώστας που θυσιάστηκε και πλήρωσε με την ζωή του τις τραγικές ελλείψεις του Κέντρου Υγείας Αγνάντων.
αναδημοσίευση
και ο χρόνος που χρειάστηκε για να φτάσει από το Νοσοκομείο της Άρτας ήταν τελικά μοιραίος. Ο τριαντάχρονος δεν άντεξε και στη διαδρομή κατέληξε.
Δεν θα μπορούσε να συμβεί τίποτα πιο τραγικό για να αναδείξει τα τεράστια προβλήματα στο χώρο της υγείας και κυρίως την υποστελέχωση και την υπολειτουργία των Κέντρων Υγείας, τα οποία δημιουργήθηκαν για να προσφέρουν υπηρεσίες σε ορεινές και απομακρυσμένες περιοχές. Τα τραγικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στον Καταράκτη Τζουμέρκων περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια ο κ. Νικόλαος Τζουμάκας, τ. μέλος Τοπικού Συμβουλίου.
Αναλυτικά αναφέρει:
Έως πότε άραγε θα κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας απέναντι σε τραγικά γεγονότα, σε βασικές ελλείψεις που κοστίζουν ακόμη και ανθρώπινες ζωές.
Έως πότε θα αρκούμαστε σε ένα «κρίμα» και θα πηγαίνουμε παρακάτω με καθαρή τη συνείδηση μας, όντας πεπεισμένοι ότι εμείς δεν φέρουμε καμία ευθύνη, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, ότι για όλα τα δεινά που συμβαίνουν γύρω μας και γινόμαστε μάρτυρες, φταίνε οι άλλοι και όχι εμείς; Έως πότε θα κοιμόμαστε ήσυχοι ότι όλα μπορούν να συμβούν στους άλλους και όχι σε εμάς;
Ίσως μέχρι ένα από αυτά τα δεινά να χτυπήσει και τη δική μας πόρτα και τη δική μας ζωή. Τι άλλο θα πρέπει να συμβεί τουλάχιστον για να αγανακτήσουμε, να πούμε φτάνει και να προσπαθήσουμε έστω να αλλάξουμε την δική μας νοοτροπία και να αφυπνίσουμε όσους περισσότερους συνανθρώπους μας μπορούμε;
Τελευταία τραγική περίπτωση που συνέβη στις 22 Μαΐου στον Καταρράκτη του Δήμου Κεντρικών Τζουμέρκων, είναι ο χαμός ενός νέου ανθρώπου μόλις τριάντα ενός χρονών, που άφησε την τελευταία του πνοή στο δρόμο από το Κέντρο Υγείας Αγνάντων προς το Νοσοκομείο της Άρτας.
Ο Κώστας Γ. Τζουμάκας δεν έμενε μόνιμα στο χωριό αλλά στην Αθήνα. Όπως οι περισσότεροι από εμάς που νοσταλγούμε τα χωριά μας το επισκεπτόταν σε κάθε ευκαιρία που έβρισκε. Νέος άνθρωπος, γεμάτος ζωή, ενέργεια και πάνω απ' όλα όνειρα για το μέλλον. Πλήρωσε όμως με την ζωή του την ολιγωρία μερικών ανεύθυνων που καταλαμβάνουν καίριες θέσεις χωρίς αίσθημα ευθύνης.
Το μεσημέρι της Κυριακής έπαθε κρίση αλλεργικού άσθματος. Μεταφέρθηκε από τον Καταρράκτη στο Κ.Υ. Αγνάντων για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Κρίθηκε όμως αναγκαίο να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο της Άρτας. Έτσι χάθηκε πολύτιμος χρόνος, χρόνος που του στοίχισε τη ζωή του, αφού ασθενοφόρο στο Κέντρο Υγείας Αγνάντων δεν υπήρχε και θα έπρεπε να ειδοποιηθεί ασθενοφόρο του Νοσοκομείου Άρτας, να έρθει στην Άγναντα να παραλάβει τον Κώστα και να τον διακομίσει στο Νοσοκομείο της Άρτας. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ περαιτέρω και να επεξηγήσω τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Όσοι είναι από τα Τζουμέρκα ή έστω έχουν επισκεφτεί την περιοχή και έχουν διανύσει την διαδρομή Άγναντα - Άρτα ξέρουν καλά τι σημαίνει. Τραγικές ελλείψεις, μόνιμος γιατρός στο Κ.Υ. Αγνάντων δεν υπάρχει και το τραγικότερο όλων δεν υπήρχε ούτε καν οξυγόνο να του χορηγηθεί που ίσως να του έσωζε και τη ζωή. Απόρροια όλων αυτών ήταν να καταλήξει από καρδιακή προσβολή.
Στη θέση του Κώστα θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από εμάς, αφού απέναντι στην εγκληματική ανευθυνότητα μερικών είμαστε όλοι ίδιοι, χωρίς όνομα, ηλικία, φύλο, καταγωγή ή επάγγελμα.
Αναρωτιέμαι πως ένα Κέντρο Υγείας που πριν λίγα χρόνια εγκαινιάστηκε από τον τότε Υφυπουργό Υγείας και που οφείλει να εξυπηρετεί τόσα χωριά να μην έχει έστω ένα μόνιμο γιατρό παρά μόνο ειδικευόμενους, πως γίνεται να μην είναι συνέχεια στη διάθεση των πολιτών το ασθενοφόρο, πως γίνεται να έχει βασικές ελλείψεις όπως είναι το οξυγόνο; Μήπως πρέπει τελικά με κάποιο τρόπο να αφυπνιστούμε όλοι και να μην επιτρέψουμε να συμβούν ξανά παρόμοια γεγονότα.
Δυστυχώς, ο Καταρράκτης τους τελευταίους πέντε μήνες κρατά μια τραγική πρωτιά στην περιοχή μας από αντίστοιχους θανάτους νέων ανθρώπων. Ας ευχηθούμε όλοι να κλείσει εδώ αυτός ο τραγικός κατάλογος. Ας είναι τελευταίος ο Κώστας που θυσιάστηκε και πλήρωσε με την ζωή του τις τραγικές ελλείψεις του Κέντρου Υγείας Αγνάντων.
αναδημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου