Οι δείκτες των ρολογιών έδειχναν 14:57, πριν από 11 χρόνια, όταν τα Ρίχτερ συντάραξαν το λεκανοπέδιο.

Πέρασαν 11 χρόνια. Και όμως είναι σαν να μην έχει περάσει ούτε στιγμή. 11 χρόνια και οι εικόνες της καταστροφής είναι ακόμα μπροστά στα ματιά μας. Τί να πρωτοθυμηθούμε... Τον πανικό σε όλους μας; Tο φόβο, την αγωνιά και την απόγνωση στα πρόσωπα όλων; Στην αρχή ακούσαμε μια βοή... Μετά αρχίσαμε να κουνιόμαστε... Γύρω μας άρχισαν να πέφτουν αντικείμενα, τοίχοι, και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κάνεις... Η πρώτη έννοια μας ήταν να δούμε ότι είναι καλά οι συγγενείς μας. Μετά φίλοι και γνωστοί.