να βρουν κάποιο μέσο να σωθούν, άλλοι πηδούν στα αφρισμένα κύματα, ενώ η συσκότιση (αποτέλεσμα ηλεκτρικής βλάβης) δυσχεραίνει τις προσπάθειες επιβατών και πληρώματος να διαφύγουν. Το καράβι βυθίζεται μέσα σε 25 λεπτά.
Το ΥΕΝ αφυπνίζεται, κινητοποιεί το Λιμεναρχείο Πάρου και διατάσσει όλα τα παραπλέοντα σκάφη να σπεύσουν στον τόπο της τραγωδίας, όπου πνέουν άνεμοι εντάσεως οκτώ Μποφόρ. Πρώτοι φτάνουν οι ψαράδες της Πάρου που σώζουν δεκάδες ναυαγούς, ενώ στη «μάχη» ρίχνονται τα σκάφη του Λιμενικού, αλλά και βρετανικά πολεμικά που συμμετέχουν σε άσκηση.
Στο μεταξύ, σύγχυση επικρατεί σχετικά με τον αριθμό των επιβαινόντων. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία κάνει λόγο για 447 επιβάτες και 64μελές πλήρωμα, πληροφορίες όμως αναφέρουν ότι είναι πολύ περισσότεροι. Οι πρώτοι διασωθέντες αποβιβάζονται στην Πάρο και προωθούνται στο Κέντρο Υγείας του νησιού, για να μεταφερθούν στη συνέχεια και να φιλοξενηθούν σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια που προσέφερε ο δήμος.
Με το πρώτο φως της ημέρας αποκαλύπτεται το μέγεθος της τραγωδίας. Ο αριθμός των θυμάτων συνεχώς αυξάνεται. Από 40 στους 42, τους 59, τους 63, τους 74, τους 79 και τελικά στους 80 νεκρούς. Η μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία στη χώρα μας από την εποχή της Φαλκονέρας.
Από εκεί και πέρα αρχίζει ο «χορός» των ευθυνών, καθώς όλοι τις αποποιούνται! Ο πλοίαρχος του Σάμινα κατηγορεί τον υποπλοίαρχο, ο υποπλοίαρχος το... πηδάλιο που δεν υπάκουσε, η πλοιοκτήτρια το πλήρωμα, η αντιπολίτευση την κυβέρνηση, η κυβέρνηση την ιδιωτική πρωτοβουλία. Οι επιβάτες κάνουν λόγο για εγκληματική αδιαφορία του πληρώματος, ενώ συγκινητική είναι η αποκάλυψη ότι 21 φαντάροι που επέστρεφαν στη Σάμο από άδεια έσωσαν δεκάδες συνανθρώπους τους, διακινδυνεύοντας την ίδια τους τη ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου