Περίπου τόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα οικονομικής υιοθεσίας του Καραβανιού, το οποίο ξεκίνησε αμέσως μετά το πέρασμα του Εγκέλαδου που κυριολεκτικά «ξέκανε» το βασανισμένο και εγκαταλελειμμένο δυτικό τμήμα της νήσου Ισπανιόλας, στην Καραϊβική. Διακόσιες δέκα ελληνικές οικογένειες συγκέντρωσαν 100.000 δολάρια, με πρόθεση να στηρίξουν αντίστοιχα 210 οικογένειες της Αϊτής.
Η οργάνωση του προγράμματος άρχισε πέντε μέρες μετά τον σεισμό, όταν ο Δημήτρης Μογνιέ, γιατρός και μέλος του Ελληνικού Καραβανιού, έφτασε στο Πορτ-ο-Πρενς μαζί με άλλους γιατρούς για να στήσουν ένα υπαίθριο ιατρείο και να βοηθήσουν τους πληγέντες.
Η πραγματικότητα εδώ είναι σκληρή» μας προετοίμασε ο κ. Μογνιέ κατά την υποδοχή μας στο αεροδρόμιο. Η εμπειρία του είναι τεράστια καθώς έχει πραγματοποιήσει πάνω από διακόσιες αποστολές σε εμπόλεμες ζώνες και σε περιοχές που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές.
Σε συνεργασία με μια τοπική ανθρωπιστική οργάνωση με τίτλο «Το ίδρυμα των χαμένων παιδιών» και τον πρόεδρό της, Φλοράν Γκρίν, προσπάθησαν εν μέσω χάους να φτιάξουν τις λίστες των οικογενειών που θα έπαιρναν την βοήθεια. Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να έχει γκρεμιστεί το σπίτι τους και να έχει πεθάνει ο ένας από τους δύο γονείς. Διαδικασία ιδιαιτέρως δύσκολη αν σκεφτεί κανείς ότι το 85% του Πορτ-ο-Πρενς έχει ισοπεδωθεί και επικρατεί πλήρης αναρχία. Το Κοινοβούλιο, η Εφορία, τα σχολεία, τα νοσοκομεία ακόμα και η φυλακή έχουν ισοπεδωθεί. Μόνο ένα νοσοκομείο λειτουργεί.
Η λέξη χάος δεν απεικονίζει την πραγματικότητα μιας χώρας στο έλεος, στην οποία δεν λειτουργεί απολύτως τίποτα. «Δεν έχω αντικρίσει ποτέ ξανά ανθρώπους να ζουν κάτω από αυτές τις συνθήκες» λέει σοκαρισμένος ο πρόεδρος του Καραβανιού Κώστας Παπαδιγενόπουλος, «έχουμε πραγματοποιήσει δύσκολες και επικίνδυνες αποστολές τα τελευταία 20 χρόνια της δράσης μας με τον βασικό πυρήνα της οργάνωσης» που απαρτίζεται από τη Μαρία Σιάμπου και τη Ζόρα Γιαμουριάδου, μέλη του ΔΣ συνεχίζει, αλλά η πραγματικότητα στην Αϊτή ξεπερνά τον ανθρώπινο νου.
«Εχουμε βρεθεί σε πολλές εμπόλεμες και πολιτικά δύσκολες ζώνες, σε φυσικές καταστροφές προσφέροντας βοήθεια, αυτό δεν το έχουμε ξαναβιώσει» τονίζει με απογοήτευση και θυμό η κ. Γιαμουριάδου. «Παραείναι απάνθρωπο για να είναι αληθινό» προσθέτει η κ. Σιάμπου. Και όμως κλείνεις τα μάτια, τα ανοίγεις ξανά και οι εικόνες μόνο σκληρότερες γίνονται όσο μπαίνουμε πιο βαθιά μέσα στο Πορτ-ο-Πρενς. Ανθρωποι, γουρούνια και σκελετωμένα σκυλιά τριγυρίζουν στις λάσπες και στα συντρίμμια ψάχνοντας νερό, ίσως και ένα κομμάτι φαγητό. Κάποια στιγμή οι κάμερες κλείνουν, τα φώτα σβήνουν, μα η τραγωδία συνεχίζεται. Το Ελληνικό Καραβάνι Αλληλεγγύης προσπαθεί αυτές τις δύσκολες στιγμές να δίνει το «παρών». «Σίγουρα δεν λύνεται έτσι το πρόβλημα αλλά τουλάχιστον βοηθάμε όσους περισσότερους μπορούμε», επισημαίνει ο κ. Παπαδιγενόπουλος.
Διεθνώς δεν υπάρχει άλλη ανθρωπιστική ΜΚΟ που να δίνει τα χρήματα χέρι με χέρι. Διασφαλίζεται έτσι ότι η βοήθεια θα φθάσει και δεν θα χαθεί στη? μετάφραση. Αποτέλεσμα ήταν να ξαναγυρίσει για λίγο η αισιοδοξία στα πρόσωπα των 210 οικογενειών που πήραν από 300 δολάρια, το ποσό που τους αντιστοιχούσε από την οικονομική ενίσχυση των ελληνικών οικογενειών. Τα χρήματα έρχονται σαν θείο δώρο για τους Αϊτινούς, όταν μάλιστα προέρχονται από μια χώρα που ούτε καν την ξέρουν. Το ραντεβού, που είχαμε ορίσει για να μοιράσουμε τα χρήματα, ήταν σε μια εκκλησία.
Υπομονετικά οι δικαιούχοι περίμεναν να ακούσουν το όνομά τους, με τις ταυτότητες ή τα πιστοποιητικά στο χέρι. Με τα μωρά στην αγκαλιά να κοιμούνται ιδρωμένα - λογικό αφού είχε 40 βαθμούς με υγρασία. Με τη μελαγχολία ζωγραφισμένη στα μάτια τους. Με τη διάθεση να ονειρευτούν ξανά. Δύσκολο βέβαια όταν έχεις χάσει όλη σου την οικογένεια όπως η μικρή Λαμέρες. Μένει με τη θεία της και θέλει να πάει σχολείο για να μπορέσει κάποια στιγμή να γίνει γιατρός και να δουλέψει στο νοσοκομείο. «Θέλω να κάνω τους άρρωστους καλά» μου λέει όταν τη ρωτάω τι θέλει να κάνει όταν μεγαλώσει.
Τα μεγαλύτερα θύματα είναι τα παιδιά, που βλέπουν τους γονείς τους -όσα έχουν- να δίνουν μάχη για ένα πιάτο φαγητό. Τα παιδιά που συχνά δεν γνωρίζουν ποτέ τον πατέρα τους, που ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν να πέσουν θύματα παράνομων υιοθεσιών ακόμα και εμπορίου οργάνων.
Αν η διεθνής κοινότητα δεν αποφασίσει να βοηθήσει ουσιαστικά και έμπρακτα αυτόν τον λαό αυτή θα είναι μόνο η αρχή.
Για όποιον επιθυμεί να στηρίξει τα προγράμματα του Ελληνικού Καραβανιού Αλληλεγγύης υιοθετώντας ένα παιδί στην Ουγκάντα: www.karavani.gr, 2103816886, Φειδίου 14-16.
ΚΕΙΜΕΝΑ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΕΥΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου